Ömrümüz şiirlerdeki o büyülü sözcüklere benzemiyor hiç
Çarpıyor yüzümüze tokadını
En olmadık yerinde terli bir temmuz gecesinin
Ah yavrucağım
Ömrümün bahar yeri yiğidim
Bizi hiç tanımıyorlar
Bilmiyorlar yağmur altında ıslanan bir kızın
Ürkek bakışlarına ağlayabildiğimizi
Mart güneşine aldanan erkenci bir çiçektin sen
Umudu kanatılmış yurdumun arka bahçelerinde
Yaprakların, düşlerindeki gökyüzüne dayalı…
Ah güzelim benim,
Tek başına bahar olmaya çalışanın
Kaderiymiş meğer erken solmak
Bizi hiç tanımıyorlar çocuk
Bilmiyorlar öfkemizi sevdamızla harmanladığımızı
Ve gözlerimizin ardında ne derin uçurumlar sakladığımızı
Hayatı hiç tanımıyorlar
Aptalca bir yarıştan ibaret sanıyorlar her şeyi
Bir mal alım satımından belki
Yorgun bir paydos düdüğünden,
Bilmiyorlar dünyanın gözlerinin içine bakıp
Gerçeküstü hayaller kurmayı
Sonra hayallerinde yarattıkları o ceylan bakışlı sevgiliye
Sabahlara kadar şiirler yazmayı
Bizi hiç tanımıyorlar çocuk
Bilmiyorlar nasıl ağlayabildiğimizi bir türküye gece boyu…